อาจารย์ช่วยบอกเล่าถึงความเป็นมาในการเขียน My Broken Mariko หน่อยได้มั้ยคะ? นี่เป็นมังงะที่อาจารย์วางแผนจะเขียนไว้นานแล้วรึเปล่าคะ?
ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะเขียนเนื้อหาที่เฉพาะเจาะจงอะไร แต่ฉันมีธีมในใจอยู่แล้ว
บางครั้งแม่ก็จะเล่าเรื่องที่เคยถูกตากับยายทำร้ายร่างกายและจิตใจ การเติบโตมาพร้อมกับความรุนแรงส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อชีวิตของแม่ ราวกับติดในวังวนพายุโหมที่เธอแบกเอาไว้ ฉันได้เป็นสักขีพยานความยากลำบากของชีวิตเหล่านั้นในขณะที่เธอเลี้ยงดูฉันจนโต
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ฉันคิดอยู่แต่ว่าจะกำจัดความโกรธ ความเศร้า และการรู้สึกไร้พลังจากเรื่องเล่าของแม่อย่างไรดี “ถ้าฉันเป็นแม่ได้ก็คงจะดี…” “ฉันหวังว่าอย่างน้อยฉันจะเป็นเพื่อนให้แม่ได้ในตอนที่แม่ยังเด็ก…” “ทำไมฉันถึงทำอะไรกับอดีตของแม่ไม่ได้?” “ฉันควรจะไปลงความเกลียดชังนี้กับใครดี และยังไง?” และฉันก็ได้สร้างตัวละครเอกของเรื่องนี้ขึ้นมาจากความคิดและความรู้สึกเหล่านี้ และในตอนที่ฉันกำลังเขียนมังงะเรื่องนี้ ก็มีรายงานข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เด็กผู้หญิงอายุหกขวบซึ่งเสียชีวิตจากการถูกแม่ทำร้ายร่างกายทุกวันในญี่ปุ่น ยังคงมีเหตุการณ์สะเทือนใจแบบนี้เกิดขึ้นในทุกหนแห่งในทุกๆ วัน และมีเหยื่ออีกนับไม่ถ้วนที่ไม่ถูกรายงานข่าว ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงดีในตอนที่ฉันรู้ถึงข้อเท็จจริงอันแสนเจ็บปวด ฉันจึงหวังว่าฉันจะเผอิญหน้ากับสถานการณ์เหล่านั้นในรูปแบบของการเขียนมังงะ หรืออย่างน้อยก็คิดเรื่องนี้ต่อไป
source: Bookwalker.jp
ในฐานะของคนที่เคยสูญเสียเพื่อนสนิทมาก่อน ความรู้สึกของชี่จังสมจริงมาก ความรู้สึกของชี่จังกับอาจารย์เหมือนกันหรือเปล่า หรือว่าอาจารย์ได้ปรึกษากับใครเพื่อเข้าถึงอารมณ์ที่สมจริงแบบนี้?
นอกจากการหาข้อมูลภายนอกเพิ่มเติม ฉันเขียนมังงะเรื่องนี้ในด้วยการทบทวนถึงความรู้สึกและอารมณ์ที่อยู่ในหัวใจของฉัน รวมถึงผสมจินตนาการลงไปด้วย
ความรู้สึกของชี่จังส่วนใหญ่มาจากฉันเอง มันจึงถูกเขียนออกมาในแง่ของประสบการณ์เฉพาะตัวมากๆ
source: Bookwalker.jp
ชี่จังเหมือนจะมีความรู้สึกที่หลากหลายจากการสูญเสียเพื่อนของเธอ รัก โศกเศร้า โกรธ รู้สึกผิด หรือกระทั่งกลัว ในขณะที่ชี่จังช่วยมาริโกะไม่ได้ แล้วอาจารย์คิดว่าวิธีไหนจะช่วยมาริโกะได้?
ฉันคิดว่ามีอยู่หลายวิธีที่อาจช่วยมาริโกะได้ อย่างการไปบำบัด การเข้ารับการรักษาจากผู้เชี่ยวชาญ ความช่วยเหลือจากคนรอบตัว และอื่นๆ ถึงอย่างนั้นก็คงไม่มีใครการันตีได้ว่าวิธีไหนจะช่วยเธอได้
พูดอีกแง่ แม้แต่มาริโกะก็อาจไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าตัวเองต้องการอะไร เธอเจ็บปวดกับบาดแผลในวัยเด็ก ความหลัง และทรมานกับการเกลียดชังตัวเองและซึมเศร้า เพราะเธอไม่สามารถควบคุมอารมณ์และการกระทำของเธอได้ เธอเลยติดอยู่ในวงจรอันเลวร้าย และไม่สามารถเข้าหาผู้อื่นเพื่อขอความช่วยเหลือหรือคำแนะนำได้ เธอคิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของตัวเอง เธอต้องเหน็ดเหนื่อยจากการคิดว่าจะมีชีวิตต่อไปอย่างไรกับภาระอันหนักอึ้งที่เธอไม่สามารถแบกรับไว้ด้วยตัวคนเดียวได้
ถ้าใครสักคนสามารถปลดปล่อยมาริโกะจากความคิดโทษตัวเอง หรือหากมาริโกะสามารถวางภาระอันหนักอึ้งที่เธอถูกบังคับให้แบกรับลงได้บ้าง บางทีผลลัพธ์อาจต่างออกไปก็ได้
มีอะไรที่คนรอบข้างเธอสามารถทำเพื่อเธอได้บ้าง? คนในสังคมจะช่วยเธอได้อย่างไร? คงไม่มีคำตอบสำหรับคำถามพวกนั้น แต่ฉันคิดว่าไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็ต้องคิดถึงเรื่องของพวกเขาต่อไป
source: Bookwalker.jp
อาจารย์จะอธิบายการถูก “ครอบงำ” โดยใครสักใครยังไง?
บางทีคงเป็นบางสิ่งที่คล้ายกับ ‘การไม่อาจลืมเลือนพวกเขาได้’ ‘การตกเป็นเชลยของความรู้สึก’ หรือ ‘คิดเรื่องของพวกเขาต่อไป’ น่าจะเป็นคำตอบที่เหมาะสมที่สุด
ฉันคิดว่าน่าจะมีอีกหลายคำตอบที่ตีความได้ ขออภัย หากฉันตอบไม่ตรงคำถาม
source: Bookwalker.jp
อาจารย์คิดยังไงกับจดหมายสุดท้ายจากมาริโกะบ้างคะ?
ฉันไม่รู้ว่าจดหมายสุดท้ายจากมาริโกะที่ชี่จังได้รับจะใช่จดหมายฆ่าตัวตายหรือเปล่า แต่ส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าอาจจะเป็นจดหมายที่เขียนบางอย่างอย่าง “ขอบคุณที่ทำให้ฉันอยู่มาได้จนถึงที่สุดนะ ชี่จัง”
source: Bookwalker.jp
ที่มาของบทสัมภาษณ์: Anime News Network
เกี่ยวกับ My Broken Mariko แด่มาริโกะของฉัน
ชิอิโนะ โทโมโยะ รู้ข่าวว่าเพื่อนสนิทอย่างมาริโกะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ชิอิโนะเป็นเพื่อนกับมาริโกะมาแต่เด็กจึงรู้ว่ามาริโกะมีปัญหาในชีวิตมากมายแค่ไหน เธอเจ็บใจที่ไม่อาจช่วยเพื่อนไว้ได้ จึงตัดสินใจออกเดินทางพร้อมกับอัฐิของมาริโกะเพื่อทำตามความปรารถนาของเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย
มังงะ My Broken Mariko แด่มาริโกะของฉัน วางจำหน่ายแล้ววันนี้
